باروری پایین بهعنوان یک مسأله اجتماعی- جمعیتی، تبدیل به یک پدیده جهانی و موضوع سیاستی در قرن 21 شده است. امروزه، نیمی از جمعیت جهان در کشورهایی زندگی میکنند که میزان باروری کل مقطعی آنها به زیر سطح جایگزینی (حدود 1/2 فرزند به ازای هر زن) کاهش یافته است. نگرانیهای اقتصادی، جمعیتی (کاهش جمعیت و سالخوردگی)، ژئوپلیتیکی و هویتی (هویت ملی) منجر به اجرای سیاستهای افزایش باروری عمدتاً در کشورهای توسعهیافته شده است. بیشتر سیاستها و برنامههای افزایش باروری در قالب سیاستهای دوستدار خانواده طراحی و اجرا شده است.